ویت تانگ ون و جومپا لاهیری مهاجرانی که برنده جایزه ادبی پولیترز شدند
کتاب «پناهندگان» مجموعه داستانی که ویت تانگ ون، برنده جایزه پولیترز، مجموعه داستانی است که زندگی پناهندگان ویتنامی‌را از دیدگاه خودشان بررسی میکند. پناهندگانی که ناچار به ترک سرزمین خود به دلایل زیادی از جمله جنگ, قحطی , بلایای طبیعی و … هستند.
ویت تانگ ون در سال 1971 در شهر بان می‌توتِ ویتنام دیده به جهان گشود. او فرزند مهاجران ویتنام شمالی بود که در سال 1954 به جنوب هجرت کرده بودند. بعد از سقوط سایگون در سال 1975، خانواده اش به ایالات متحده گریختند.
ویت تانک در مجموعه داستان مهاجران شخصیت‌های متفاوتی را ارائه می‌دهد. شخصیتهایی که خواندن داستان از زبان آنها خالی از لطف نیست.
در داستان زنان سیاه چشم مستقیما با ارواح سرو کار داریم, شخصیت اصلی زن داستان با مادر پیرش زندگی میکند و سایر اعضای خانواده را از دست داده است.
راوی اصلی نویسنده گمنامی‌است که از راه نوشتن برای دیگران امرار معاش میکند. او داستان زندگی مردمانی را می‌نویسد که به دلیل ترس نمی‌خواهند نامشان فاش شود.
و راوی علت انتخاب این شغل را به زیبایی توضیح می‌دهد :
” دوران نوجوانی ام پر بود از داستانهای غم انگیزی مانند این. شواهد زیادی در تایید آنچه مادرم می‌گفت و اینکه ما به این خاک تعلق نداریم, وجود داست. در کشوری که هرچیزی می‌تواند دارایی محسوب شود, ما چیزی جز قصه‌هایمان نداشتیم.”
ارواح هستند که پناهندگان ناچارند آن را جزئی از زندگی و اعتقادات خود بپذیرند و آن را دستمایه ادامه حیات بدانند.
روح برادر راوی که در هنگام مهاجرت به آمریکا در کشتی در گذشته است, شناکنان از راه اقیانوس به نزد مادر و خواهرش باز می‌گردد و خاطراترا زنده میکند.
داستان دیگری در این کتاب درباره ” اهدای عضو ” است. در خلال داستان در می‌یابیم آنچنان نوع نژاد آسیایی در آمریکا فراوان و در هم آمیخته شده اند که تشخیص فردی با ملیت چینی از ملیت ویتنامی‌و غیره حتی برای خود آسیایی‌ها دشوار است و دردناکتر از آن این است که این عدم تشخیص دستمایه خیانت ,فریب و کلاه برداری قرار می‌گیرد.
پناهندگان با روایت داستانهایی که بین آمریکا و ویتنام اتفاق می‌افتد, می‌خواد بگوید روح یک ویتنامی- چه زنده و چه مرده- بین سرزمین مادری و سرزمینی که به آن پناه آورده است سرگردان است.
پناهندگان نوشته ویت تانگ ون، برنده جایزه پولیترز، به ترجمه سید سعید کلاتی در نشر هیرمند به چاپ رسید.
مترجم دردها مجموعه داستانی از جومپا لاهیری نویسنده آمریکایی هندی‌تبار است. لاهیری با نخستین اثرش، مجموعه داستان مترجم دردها (۱۹۹۹)، برنده جایزه ادبی پولیتزر در سال ۲۰۰۰ شد. این کتاب به ترجمه امیرمهدی حقیقت و در نشر ماهی به چاپ رسید.
کتاب مترجم دردها شامل نه داستان کوتاه است که تا کنون بیش از ۱۵ میلیون نسخه از این کتاب در سراسر جهان به فروش رسیده است.
این داستان‌ها درباره ی زندگی هندی‌ها و هندی-امریکایی‌هایی است که میان دو فرهنگ هندی و فرهنگ دنیای مدرن گرفتار آمده‌اند.
وجه تشابه اصلی میان دو کتاب برنده جایزه ادبی پولیتزر ” مترجم دردها” و ” پناهندگان” سرگردانی روح شرقی در جهان غرب و تقابل میان آموزه‌های سنتی فرهنگ شرق و زندگی مدرن جهان غرب است.
جومپا لاهیری تقابل میان دو نسل از مهاجرین را به زیبایی در مترجم دردها و همینطور در رمانش ” همنام” به تصویر میکشد.
نسل اول مهاجرین که در سرزمین مادری به دنیا آمده اند و برای کسب شرایط بهتر به انتخاب خود مهاجرت کرده اند و نسل دومی‌که در جامعه صنعتی متولد می‌شوند.
نسل اول که از لحاظ فرهنگ و حتی ظاهر به جامعه مادری مشابه هستند و نسل دومی‌که نه شبیه به جامعه غربی مقصد هستند و نه شبیه به فرهنگ پدر و مادر.
دغدغه اصلی برای مهاجرین در کتاب ” مترجم دردها” و برای پناهجویان در ” پناهندگان” سرگردانی روح انسانی است که از سرزمینش به هر دلیل دور مانده است.
غزل قربان پور
نوشته ویت تانگ ون و جومپا لاهیری مهاجرانی که برنده جایزه ادبی پولیترز شدند اولین بار در سرزمین هنر. پدیدار شد.