گذر غم انگیز زمان در کتاب آنتونیو تابوکی

زمان زود پیر می‌شود, مجموعه داستانی است شامل نه داستان کوتاه از نویسنده و مترجم ایتالیایی آنتونیو تابوکی که برنده جایزه ادبی مدیسی فرانسه شده است.

زمان زود پیر می‌شود روایتگر داستان مردمان مرفهی است که در سرتاسر اروپا سکونت دارند و در لا به لای خاطراتشان به دنبال این هستند تا در یابند زمان خود را بیهوده سپری نکرده اند.

هر یک از شخصیتهای داستان به نوعی با زمان دست و پنجه نرم می‌کنند. و در بازسازی گذشته به دنبال جمع آوری اطلاعاتی برای ایجاد تعادل در زندگی و کمک به پیشرفتشان هستند.

حس کردن زمان, به ویژه این موضوع که زمان به سرعت می‌گذرد, مانند زنگ هشداری عمل می‌کند که تنهایی و انزوا را در دنیای بیرون متذکر می‌شود.

در داستان می‌بینیم اغلب شخصیتها در دوره‌های زمانی کوتاه یا بلند تنهایی اجتماعی را احساس می‌کنند.

به خصوص در داستان دایره یا مردگان سر میز با وضوح بیشتری تنهایی ناشی از زمان را خواهیم دید.

” می‌دانید که زندگی طولانی است و در یک سنی آدم به یاد کسانی می‌افتد که دیگر نیستند, به پشت سر نگاه می‌کند, به تورهایی که مارا در بر گرفته اند, تورهای سوراخ آنهایی که صید می‌کردند, ولی حالا دیگر همه شان صید شده اند. منظورم را می‌فهمید؟”

در داستان چیک چیک چاک چاک , خاطرات از فردی بیمار در حال مرگ به فردی دیگر منتقل می‌شوند.

گاهی زمان برای شناخت و درک تمام هستی کافی نیست.

انتقال خاطرات از فردی که در بستر مرگ به نویسنده ای که درگیر پرداخت داستانش است و از او جوانتر است,

یا انتقال تجربه از پرستاری سالخورده به کودک بیماری که در حال مرگ است. برای آنکه زمان کافی برای درک زیبایی پیرامون را پیدا نمیکند.

در هر دو صورت محدودیت زمان در این داستان چنان آشکار است که خواننده را به شتاب برای کشف جهان وا میدارد.

” ادامه مسیر تا درمانگاه وسط محوطه, سراشیبی بود. از حرف زدن دست کشیده بودند اما صدای حرکت چرخهای صندلی چرخدار روی سنگریزه‌ها به گوش می‌رسید. دلش می‌خواست برگردد اما نمی‌توانست. – قشنگترین چیز دنیا – این حرف دختربچه طاسی بود که پرستاری با صندلی چرخدار راهش می‌برد. دخترک می‌دانست قشنگترین چیز دنیا چیست اما او نمی‌دانست. یعنی ممکن است کسی به سن و سال , با همه چیزهایی که دیده و شناخته است, هنوز نداند قشنگترین چیز دنیا چیست؟”

در صفحات آغازین تفاوت میان گفتگوهای درونی یا بین اشخاص واضح و آشکار نیست.

ولی به تدریج خواننده با سبک تابوکی آشنا می‌شود و تشخیص دیالوگها از مونولوگ‌ها آسان می‌شود.

نویسنده برای توصیف صحنه‌ها دست به پرداختن به تمام جزئیات می‌زند و از طریق پرسش و پاسخ‌های طولانی به سوالات خواننده پاسخ می‌دهد.

به کار بردن اصطلاحات متداول و رایج از دیگر ویژگی‌های ” زمان زود پیر می‌شود” است.

در عین حال همچنان برخی از داستانهای این مجموعه حتی برای خوانندگان حرفه ای تا حدی مبهم و گیج کننده باقی می‌مانند.

این امر ممکن است به دلیل عدم رعایت علائم نگارشی پیش آمده باشد. اگرچه آوردن شهرهای متفاوت اروپا که حاصل سفرهای بسیار نویسنده است به این ابهام دامن زده است.

آنتونیو تابوکی جوایز ادبی بسیاری دریافت کرده است, از جمله آن می‌توان به جایزه آریستون (یونان) جایزه‌هانس اریش نوساک (آلمان) استات پرایس (اتریش) ایدالگو (اسپانیا) و جایزه سالنتو ( ایتالیا) اشاره کرد.

زمان زود پیر می‌شود نوشته آنتونیو تابوکی با ترجمه‌هاله ناظمی‌و فرزانه کریمی‌سال 1393 در کتاب خورشید به چاپ رسید.

غزل قربان پور

نوشته گذر غم انگیز زمان در کتاب آنتونیو تابوکی اولین بار در سرزمین هنر. پدیدار شد.