جمشید مشایخی مسافر جدید قطار ابدیت
جمشید مشایخی مانند بسیاری از پیشکسوتان هنر، گنجینه‌های گرانبهایی هستند که دست نخورده دفن می‌شوند!
شایعه‌های مکرر مرگ جمشید مشایخی سرانجام به حقیقت پیوست، حقیقتی تلخ، اما واقعی. فرصت طلبانی که بوی مرگ را شنیده بودند،پیش از این اتفاق شوم،عکس‌ها و فیلم‌های سلفی را گرفته بودند تا از قافله عقب نمانند.
سلفی بگیران مرگ
مرگ هر انسانی، خبری است دردآور و مرگ هنرمند دردآور تر. چاره ای نیست، باید آن را پذیرفت و دردش را به جان خرید. روزگار با کسی شوخی ندارد، قضا و قدر را نیز نمی‌توان به تأخیر انداخت، زیرا سرنوشتی است محتوم و غیر قابل بازگشت.در ایامی‌که برخی برای سرگرمی،اخبار صدق و کذب درباره سیل‌های مهیب را در کسری از ثانیه و بدون و تامل و تحقیق در فضای مجازی منتشر می‌کردند،پیرمردی سفید موی که قبای هنر را بر دوش داشت روی تخت بیمارستان با مرگ دست و پنجه می‌کرد.
شاید این خواست روزگار بوده که جمشید مشایخی لحظات آخر زندگی را در آرامش سپری کرده و از شر و آزار سلفی بگیران مرگ آسوده باشد.
سیل تسلیت‌ها و آه و تاسف‌ها، دقایقی پس از مرگ این هنرمند از هر طرف سوی رسانه‌های مجازی و غیر مجازی سرازیر شد تا مهر تاییدی باشد بر کوچ این هنرمند و نشانه ای برای خودنمایی عده ای که همیشه در این لحظات آماده به یراق هستند.
پیشکسوتانی که رفتند
جمشید مشایخی،عزت الله انتظامی،داوود رشیدی،جعفر والی،محمد مطیع،فریدون ری پور،ناصر ملک مطیعی و بسیاری دیگر از خیل پیشکسوتان سینما،مانند گنجینه‌هایی دست نخورده دفن شدند، بدون آنکه از تجربه‌های گرانبهای آنان برای پیشرفت سینما ، تئاتر و هدایت جوانان تازه به عرصه آمده استفاده شود.
هر کدام از این هنرمندان،بیش از 50 سال در عرصه سینما و تئاتر هنرمندی کرده و خون دل خورده بودند،تجاربی داشتند که بهایی برای آن نمی‌توان تعیین کرد.
تجربه‌هایی که استفاده نمی‌شود
چرا از تجربه گرانبهای هنرمندان پیشکسوت در عرصه‌های مختلف استفاده نشده و نمی‌شود؟ در کدام دانشگاه به روی آنان گشوده شد تا دانش خویش را به نسل جوان و تازه نفس منتقل کنند؟ دانش و تجربه ای را که آنان داشتند و دارند، بسیار بالاتر و والاتر از هر مدرک دانشگاهی بود و هست.
هنر ذاتی است و رسیدن به مرز هنرمندی بدون پیر راه امکان پذیر نبوده و نیست. مشکل بزرگ مراکز دانشگاهی ایران در بخش هنر این است که اجازه حضور پیشکسوتان در کلاس‌ها را به دلیل اینکه مدرک کاغذی ندارند، نمی‌دهند، حتی حاضر نیستند برای آنان کارگاه‌هایی تشکیل بدهند تا تجربه‌های بهتر از گنج خویش را به دانشجویان تقدیم کنند.
کدام یک از مدرسانی که در دانشگاه‌ها و موسسات آموزشی درس بازیگری می‌دهند،تجربه جمشید مشایخی و امثال او را دارند؟دانشجویان از پیشکسوتان این عرصه بیشتر می‌توانند بهره ببرند یا از تئوری‌های کتاب نوشته ای که توسط برخی از استادان کم تجربه و بی تجربه ارائه می‌شود؟
مدرسانی که مدرک دکترای پژوهش هنر را به دوش می‌کشند کجا می‌توانند، بازیگر، فیلمبردار، کارگردان، فیلمنامه نویس، تدوینگر و غیره را آموزش داده و وارد بازار کار کنند؟این مهم از پیران خشت خام دیده برمی‌آید یا جوانان آینه به دست؟
نمی‌شود منکر مدرسان جوانی شد که دارای توانایی هستند،اما ترکیب استادان باید ترکیبی از جوانان تازه نفس و پیران جهان دیده باشد، یعنی ترکیب تئوری و تجربه.اگر در دانشگاهی این اتفاق بیفتد،بی شک نسبت به مراکز دیگر موفق تر است.
سینما یادگرفتنی است
سینما خواندنی نیست، یاد گرفتنی است.آنچه را که مدرسان جوان خوانده اند،پیران جهان دیده دانسته اند. هنر و فن سینما در وجودشان نهادینه شده است، زیرا سال‌ها در این راه خاک خورده و عرق ریخته اند.
بعضی از مراکز دانشگاهی نیز که می‌خواهند پیشکسوتانی را به عنوان خبره به کار بگیرند،صدها سنگ بزرگ پیش راه شان قرار می‌دهند تا از ادامه راه پشیمان شوند.
رشته سینما نیز مانند دیگر رشته‌های هنر، فوت‌های کوزه گری خاص خود را دارد که باید توسط صاحبان این فنون که پیشکسوتان هستند به نسل جدید منتقل شود.
هنر بازیگری زمینگیر شده است
هنر بازیگری سینمای ایران مدت‌هاست که زمینگیر شده است،زیرا از تجربه پیشکسوتان بهره نمی‌برند.برای پیشرفت در هنر بازیگری و دیگر شاخه‌های سینما،باید تجارب از نسلی به نسل دیگر منتقل شود که در ایران نمی‌شود.
تجربه‌های گرانبهای جمشید مشایخی در کدام دانشگاه و به کدام هنرجویان عرضه و منتقل شده است؟! این تجارب مکتوب نیست که آنها را در قفسه کتابخانه‌ها نگه داشت و در صورت لزوم از آنها استفاده کرد! باید تا وقتی در قید حیات هستند از وجودشان استفاده شود.
به جای تسلیت گفتن و اشک تمساح ریختن برای درگذشت امثال جمشید مشایخی،باید پیش از رحلت آنان، گنجینه‌های شان را گشود و بهره برد،اگر پیش از استفاده دفن شوند،دیگر به دست نخواهند آمد!
خدا بیامرزاد جمشید مشایخی و دیگر هنرمندان درگذشته ایران زمین را و دانش و عقلی نیز به مدیران هنری و روسای دانشگاه‌های هنر بدهد تا از وجود پیشکسوتان این عرصه بیشترین و بهترین بهره را ببرند.
نوشته جمشید مشایخی مسافر جدید قطار ابدیت اولین بار در سرزمین هنر. پدیدار شد.