سینما آستارا به جای پردیس کورش ، اسکناس به جای تجربه

درباره تصمیم شورای صنفی نمایش و گرفتن سرگروهی پردیس سینمایی کورش و دادن آن به سینما آستارا

اکران فیلم در سینماها فرمول پیچیده ای ندارد و در تمام جهان از‌هالیوود گرفته تا بورکینا فاسوی علیا و سفلا، بدون دردسر خاصی پیاده می‌شود.
پیش از انقلاب هم کشور ایران مانند سایر ملل از این فرمول ساده استفاده کرده و مشکلی با اکران فیلم نداشت.
از آنجا که برخی از مدیران دولتی و غیر دولتی مملکت گل و بلبل ایران عادت دارند همیشه کار خود را بزرگ جلوه دهند،همه چیز را پیچیده می‌کنند تا به چشم همگان بیایند.این بیماری مهلک سالیانی است که به عالم هنر و سینمای ایران نیز سرایت کرده است.

دردسرهای شورای صنفی نمایش

تشکیل شورای صنفی نمایش و در پی آن راه اندازی کارگروه اکران نیز از دردسرهایی هستند که این بیماری مهلک به وجود آورده است، دردسری که دردش لحظه به لحظه بیشتر شده و نسخه ای هم برای آن هنوز پیچیده نشده و نخواهد شد، چرا که این دردسر بزرگ و خوب نشدنی، برای عده ای منفعت‌های آنچنانی دارد.این یک اصل استراتژیک است،وقتی گلوگاه دست کسی باشد،بی شک پیروزی نیز با او خواهد بود.

پردیس سینمایی کورش به خاطر موقعیت شهری و اجتماعی و همچنین مدیریت علی سرتیپی از سینماهای نسبتا پر رونق تهران و ایران است.به همین دلیل شورای صنفی نمایش، آنجا را یکی از سرگروه‌های سینمایی قرار داد.
از زمانی که غول سینمای ایران از چراغ جادو بیرون آمده و خودنمایی کرده، توازن قوا بر هم خورده است.آنانی که برای اولین بار این چراغ را پیدا و دستمالی کردند تا غول آرزوهای شان از آن بیرون بخزد،نهایت استفاده را از وی برده و می‌برند.هنوز هم به امید کرم بیشتر به مالیدن ادامه می‌دهند،اما این بار نه چراغ جادو را،بلکه خود غول را!

سرمایه گذار سینما آستارا کیست؟

سرمایه گذاری‌های غیر قابل باور محمد صادق رنجکشان در سینمای ایران،ایراد نیست،بلکه یک حسن است برای هنر و سینمای ایران،اما این سرمایه ذی قیمت نباید بی حساب و کتاب خرج شده و به جای فربه شدن سینمای ایران، عده خاص با تناول آن چاق شوند.

رنجکشان به ظاهر فرد ساده ای نیست که اغفال شود، اما شده است و خبر ندارد. مطمئن باشد کسانی که دست در جیبش کرده اند،بیش از پولی که برای ساخت یک فیلم سینمایی لازم است از آن بیرون کشیده اند.
آنانی که دور و بر او می‌پلکند و مشاوره می‌دهند، کاسب مسلک هستند. کاسبان امروزی نیز برای کسب درآمد بیشتر دست به هر کاری که لازم باشد می‌زنند.
بازسازی سینما آستارای تجریش که همیشه سینمای مرده ای بوده و کم مخاطب، شاهکار سیدجمال ساداتیان نیست، بلکه معجزه اسکناس‌های محمدصادق رنجکشان است!عجیب است که همه سعی دارند کمک این سرمایه گذار برای بازسازی و شراکت در این سینما را مخفی نگه دارند، مگر می‌شود خروس زیر بغل باشد و دم آن نامعلوم؟!
سینما آستارا بهانه ای بود برای نقب بیشتر به معدن هزارلای جیب سرمایه گذار، زیرا این سینما هرگز رونق آنچنانی نداشته و نخواهد داشت. کدام مخاطبی برای دیدن یک فیلم خود را به دردسر می‌اندازد که خویش را به سینما آستارا برساند؟!

عادت سینمایی اهالی تجریش

اهالی این منطقه نیز یا بسیار کم به سینما می‌روند و یا ترجیح می‌دهند به سینمای دیگری از جمله پردیس سینمایی آزادی یا کورش بروند. این مهم را تجربه ثابت کرده است.
به یمن حضور محمد صادق رنجکشان که نامش بر تارک سینما آستارا درخشیده و می‌درخشد، این سینما، هنوز نیامده مفتخر به سرگروهی سینما هم شده است، این یعنی نمایش قدرت.
شاید کمتر کسی باور می‌کرد روزی برسد که سرگروهی پردیس سینمایی کورش با مدیریت علی سرتیپی که در یکی از پرجمعیت ترین وبهترین مکان‌های تهران قرار دارد،پس گرفته شده و به سینمایی بدهند که از لحاظ مخاطب سینما در بدترین وضعیت بین سینماهای پایتخت بوده و هست.
با عقل و منطق نمی‌توان این موضوع را پذیرفت، تنها به این نتیجه می‌شود رسید که شورای صنفی نمایش اسکناس‌های محمدصادق رنجکشان را به تجربه علی سرتیپی ترجیح داده است!

نوشته سینما آستارا به جای پردیس کورش ، اسکناس به جای تجربه اولین بار در سرزمین هنر. پدیدار شد.