دنیل دی لوئیس ، هویت سینمای اصیل
دنیل دی لوئیس ، هویت سینمای اصیل | هنر، آرامش دهنده روح انسان و مشوق او برای بهتر زیستن است. برای همین است که هنر بعد از گذشت قرن‌ها،هنوز محبوب مردم است.هر انسانی، بنا به ذوقی که در ذائقه اوست،به نوعی از هنر علاقه دارد و به آن عشق می‌ورزد. سینما، پدیده ای بود که خیلی زود بین مردم برای خود جا باز کرد.طولی نکشید که نام با مسمای هنرهفتم را به آن دادند.
پدیده ای که مردم با تعجب به آن می‌نگریستند، زود تر از آنچه که باید به هنری جذاب و پرطرفدار تبدیل شد، هنری که با گذشت بیش از ۱۰۰سال، همچنان محبوب خاص و عام است. اختراع تلویزیون و آمدن پدیده اعجاب آوری مانند اینترنت هم نتوانست سینما را از رونق انداخته و مردم را از آن دور کند.
سینما ترکیب هنرهای گوناگون
سینما ترکیبی از هنرهای گوناگون است که عوامل مختلفی چرخ‌های آن را به حرکت در می‌آورند.فیلمنامه نویسان از قدرت تخیل و توان نویسندگی خود استفاده کرده و فیلمنامه ای را آماده می‌کنند که بر اساس آن فیلمی‌ساخته شود.کارگردانان این نوشته را تفسیر کرده و از توان و خلاقیت خود استفاده می‌کنند تا اثری جذاب بسازند که مورد توجه مردم قرار گرفته و آنان را در سالن‌های تاریک روی صندلی‌ها میخکوب کند.عوامل دیگری نیزهستند که به غیر از فیلمنامه نویس و کارگردان در ساخت یک فیلم تاثیر گذارند،اما بی شک بازیگران ،جادوگرانی هستند که با جادوی خود تماشاگران را سحر می‌کنند تا مسحور فیلم شوند.
از آغاز تاریخ سینما بازیگران توانایی پا به عرصه گذاشته و مقابل دوربین هنرنمایی کرده اند،هنرمندانی که با هنر خود،هم مردم را خندانده اند،هم مزه ترس را به آنان چشانده ،هم اشک شان را در آورده و هم هویت داده اند،هویتی که به آنان آرامش داده و کمبودهای شان را به نوعی جبران کرده است.تماشاگران، سینما را از دریچه چشم بازیگران نگریسته و می‌نگرند.
بازیگران بزرگ نیز به خوبی مردم را می‌شناسند و می‌دانند چگونه برای آنان هنرنمایی کنند.تعداد بازیگران خوب،اسطوره ای و هنرمند در تاریخ سینما بسیارند،هرچند که امروز ستاره‌های درخشان کم پیدا می‌شوند و باقی سوسویی بیش نیستند.
هرکدام از بازیگران توانمند و اسطوره ای سینما، نام بزرگی را با خود یدک می‌کشند،اما هزاران حیف که عمرشان چون شمع ،خیلی زود در مسیر باد فنا قرار گرفته و رو به خاموشی می‌گذارد.
دی لوئیس ستاره همیشه درخشان
یکی از ستاره‌های همیشه درخشان سینما، بی تردید بازیگر بزرگ قرن دنیل دی لوئیس ایرلندی تباراست.هنرمندی که هنرش زبانزد خاص و عام است.قدرت بازیگری او، آنچنان است که بازی اش را با هیچ هنرپیشه ای نمی‌توان مقایسه کرد،یعنی با قدرتی که او در هنر بازیگری دارد،نمی‌توان با کس دیگری آن را سنجید.
زمانی که در فیلم« پای چپ من» روی پرده سینماها ظاهر شد، با قدرت بازیگری اش همه را جادو کرد و از تعجب دهان‌ها را باز نگه داشت. تماشاگرانی که مسحور سحر هنر دی لوئیز شده بودند، مدام زیر لب تکرار می‌کردند، مگر ممکن است بازیگری اینچنین از عهده نقشی برآید؟!
نام دی لوئیس جوان خیلی زود بر سر زبان‌ها افتاد و هنرش نقل مجلس و محافل سینمایی شد. آکادمی‌اسکار در برابر این بازیگر توانا، سر تعظیم پایین آورد و با افتخار جایزه بهترین بازیگر نقش اول را به او اهدا کرد.دنیل دی لوئیز خیلی زود جاده ترقی را طی کرد و هر روز بر دانسته‌های خویش افزود تا سرآمد بازیگران دوره خود شود.
سبک بازیگری وی منحصر به فرد است،مشقتی که برای بهترین اجرای نقشی که بر عهده او می‌گذارند می‌کشد از عهده کمتر کسی بر می‌آید.گاهی برای بازی در یک کاراکتر، روزها و حتی ماه‌ها در قالب آن نقش فرو می‌رود تا هنگامی‌که مقابل دوربین قرار می‌گیرد بازی بی نقصی را ارائه کند.
دنیل دی لوئیس بازیگری است که گوهر نقش را از دل کوره داغ تمرینات سخت ،نفسگیر و طاقت فرسا بیرون می‌کشد.
دی لوئیس و اسکار
در طول تاریخ سینما، بازیگری مانند دی لوئیس وجود ندارد که برای بازی در یک نقش چنین مشقت‌هایی را به جان خریده باشد.روزی که در اولین فیلم خود «یکشنبه،یکشنبه لعنتی» در نقش یک کودک روی پرده ظاهر شد،کمتر کسی فکر می‌کرد این کودک خرد در آینده بزرگی کند.
بازی درخشان در فیلم «پای چپ من» که جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد،همگان را مجاب کرد هنرمندی پا به عرصه سینما نهاده که نامش ماندگار خواهد ماند.
سپس در فیلم‌های «آخرین موهیکان‌ها» ،«به نام پدر» و «مشت زن» نقش آفرینی کرد.در اواخر دهه ۹۰ خودخواسته از بازیگری دست کشید و در فلورانس ایتالیا به کفشدوزی مشغول شد.
سال ۲۰۰۲ مارتین اسکورسیزی از او دعوت کرد در فیلم جدیدش «دارودسته‌های نیویورکی» بازی کند. دنیل دی لوئیس با درخواست اسکورسیزی به سینما بازگشت و دوباره هنر خود را به رخ همه کشید.در فیلم «دارودسته‌های نیویورکی» نقش یک قصاب را آنچنان بازی کرد که گویی تمام عمر قصاب بوده، آن هم قصابی که رهبر یک دارودسته خلافکار نیویورکی است.
وی برای بهتر اجرا کردن نقش خود،قصابی را 6 ماه با هزینه شخصی به استخدام درآورد تا به وی فن قصابی بیاموزد.کمتر بازیگری در جهان وجود دارد که اینچنین رفتار کند.
در آن سال جایزه اسکار حق دی لوئیس بود،اما آکادمی‌بی عدالتی پیشه کرد. سال ۲۰۰۸ در فیلم «خون بپا خواهد شد» بازی کرد که دومین اسکار را برایش به ارمغان آورد.
پنج سال بعد با هنرنمایی در فیلم «لینکلن» اعضای آکادمی‌را وادار کرد سومین اسکار را با افتخار به او اهدا کنند. آخرین فیلمی‌که در آن به ایفای نقش پرداخته «موضوع فانتوم» است.
اعلام بازنشستگی
بعد از بازی در این فیلم، ۲۰ ژوئن برابر با ۳۰ خرداد، با انتشار اعلامیه ای از دنیای بازیگری خداحافظی و اعلان بازنشستگی کرد.این تصمیم ناگهانی جهان سینما را در بهت فرو برد و طرفداران بیشمارش را نگران کرد.
همگان بر این باور بودند که پس از مدتی دی لوئیز از تصمیم خود منصرف شود، اما او بر تصمیم خود همچنان مصمم است.بی شک خداحافظی دی لوئیز از دنیای بازیگری خسارتی جبران ناپذیر برای سینماست.با توانایی و قدرت بازیگری بی نظیری که در نهاد وی نهادینه شده، سال‌ها می‌توانست با هنرنمایی خود عاشقان سینما را به وجد آورد.
تکنیک و سبک بازیگری دنیل دی لوئیس که در هر فیلمی‌شاخص است،کلاسی مفید بود و هست برای آموختن هنر بازیگری. علاقه مندان هنر بازیگری برای موفقیت، باید بازی او را الگو قرار دهند و ماه‌ها و سال‌ها تمرینات مشقت بار را به جان بخرند تا حدودی به بازی او نزدیک شوند.
تصمیم این هنرمند ارزنده و گزیده کار را باید محترم شمرد،اما نبود او فقدانی بزرگ برای سینماست.برای علاقه مندان هنرهفتم، سینمای بدون دنیل دی لوئیس قابل تصور نیست، به همین خاطر است که همچنان امید دارند مانند گذشته این بازیگر بزرگ از تصمیم خود بازگردد و دوباره مقابل دوربین کارگردانان توانا و مشتاق قرار بگیرد.
بی تردید کارگردانان بزرگی مانند اسپیلبرگ و اسکورسیزی نیز مانند عاشقان سینما در انتظار بازگشت دنیل دی لوئیز به عرصه هنر هفتم هستند.
نوشته دنیل دی لوئیس ، هویت سینمای اصیل اولین بار در سرزمین هنر. پدیدار شد.