بساط پروانه ساخت باید برچیده شود، اما…|تأملی بر نامه جمعی از سینماگران به رییس جمهورر
روز گذشته نامه ای به امضای بیش از 200 نفر از سینماگران ایران منتشر شد که خواستار حذف پروانه ساخت توسط ریاست جمهوری اسلامی‌ایران شدند. این نامه واکنشهای متفاوتی در بین اهالی فرهنگ و هنر داشته است؛ آنچه می‌خوانید یکی از این واکنشهاست.
ساخت و تولید فیلم در کشورهای صاحب سینما و ملل دیگر، دارای قانونی مدون و مصوب است که تهیه کنندگان ، فیلمسازان و سینماگران ، خود را ملزم می‌دانند در چارچوب تعیین شده فعالیت کنند، زیرا می‌دانند اگر غیر از این عمل کنند، فیلم شان برای نمایش ممکن است دچار مشکل شود.
گرفتن پروانه ساخت در ایران، پروسه ای است خسته کننده و پر دردسر که همیشه مورد اعتراض بوده و هست. متأسفانه سلیقه در دادن پروانه ساخت بسیار دخیل است. جوانانی که می‌خواهند برای اولین بار وارد عرصه فیلمسازی شوند، گرفتن این پروانه برای شان بسیار مشکل است، مگر اینکه فرد سابقه داری به عنوان تهیه کننده از آنان حمایت کند.
نواقصی که در مقررات صدور پروانه ساخت در سازمان سینمایی وزارت ارشاد وجود دارد، باعث شده شغل جدیدی در سینمای ایران با نام تهیه کننده صوری رواج پیدا کند. بی شک آنانی که پشت و پناهی ندارند و مقررات هم دستور اکید داده که: “حتماً طرح‌ها و فیلمنامه‌ها باید توسط یک تهیه کننده ارائه شده یا نام و امضایش پای درخواست باشد”، مجبور هستند برای گرفتن پروانه ساخت، به دامن یکی از این خانم‌ها یا آقایان دخیل ببندند!
ضرورت تدوین قانون برای سینما
بساط پروانه ساخت در ایران باید هرچه زودتر برچیده شود، اما پیش از آن ضروری است قانونی برای سینما مدون شده و در صحن مجلس شورای اسلامی‌به تصویب برسد، اگر چنین نشود مشکلات بیش از پیش خواهد شد.
وقتی بساط پروانه ساخت برچیده شود،مطمئناً بدون قانون مصوب، نظارت سخت و سلیقه ای بیش از گذشته خواهد شد. هرچند تهیه کنندگان و فیلمسازان با تجربه می‌دانند چگونه فیلمی‌تولید کنند تا در دست انداز چارچوب‌های اداره نظارت و ارزشیابی نیفتند،اما بی شک برخی از بی تجربه‌ها پا را از گلیم موجود بیرون خواهند نهاد،اینجاست که مشکل به وجود می‌آید، زیرا اداره نظارت و ارزشیابی پروانه نمایش به آنان نخواهد داد. در این صورت فیلم رنگ اکران را به خود ندیده و سرمایه تهیه کنندگان نیز به باد خواهد رفت.
بهترین راهکار برای کم کردن مشکل سینماگران این است که، پیش از انحلال شورای پروانه ساخت، هرچه زودتر قانونی در مجلس به تصویب رسیده و ابلاغ شود تا کسی نتواند فراقانونی عمل کند، چه سینماگرها و چه مسوولان دولتی.
هرج و مرجی که در سینمای ایران وجود دارد به خاطر نبود قانونی جامع است.برای همین است که وقتی دولتی عوض می‌شود،مقررات نیز دچار تغییر می‌شوند.مقررات را هرمسوولی می‌تواند تغییر دهد،اما قانون مصوب مجلس را فقط نمایندگان منتخب مردم حق دارند تغییر دهند.اگر چنین اتفاقی در کشور بیفتد،دیگر با رفتن و آمدن مدیران، تغییرات سلیقه ای در سازمان سینمایی ایران جایی نخواهد داشت.
چهل سال از انقلاب اسلامی‌می‌گذرد،اما هنوز سینمای ایران قانونی ندارد تا سینماگران در چارچوب آن عمل کنند.
لزوم حل مشکل بلاتکلیفی سینماگران
با تصویب این قانون،مطمئناً مشکلات حل یا به حداقل خواهد رسید.وقتی همه چیز در مدار قانونی قرار بگیرد، تکلیف سینماگران نیز روشن می‌شود. آنان وقتی ببینند قانونی وجود دارد که همه باید به آن عمل کنند و سلیقه‌های شخصی جایی برای عرض اندام نخواهند داشت،خیال شان از هر جهت راحت خواهد شد.
بی تکلیفی همیشه فیلمسازان را آزار داده است، باید همه آنان را از دام بی تکلیفی آزاد کرد تا با خیال راحت به کار خود بپردازند.
۲۰۰ فیلمساز برای حذف پروانه ساخت به رییس جمهور و رییس سازمان سینمایی نامه نوشته اند،اما متأسفانه هیچ راهکاری ارائه نداده اند.
بهترین راهکار، تدوین و تصویب قانون برای سینماست، وقتی قانون حاکم باشد احتیاجی به دستور رییس جمهور و رییس سازمان سینمایی نیست، زیرا همه چیز بر مداری که باید بچرخد، می‌چرخد.
نوشته بساط پروانه ساخت باید برچیده شود، اما…|تأملی بر نامه جمعی از سینماگران به رییس جمهورر اولین بار در سرزمین هنر. پدیدار شد.