بیماری خودایمنی که می‌تواند باعث پارگی رگ‌ها شود

واسکولیت یکی از بیماری‌های خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن اقدام به حمله به رگ‌های خونی می‌کند.

به نقل از هلث دِرِکت، واسکولیت (Vasculitis) یا رگ آماس به التهاب گسترده رگ‌های خونی اعم از سرخرگ، سیاهرگ و مویرگ اطلاق می‌شود. واسکولیت یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی به اشتباه اقدام به حمله به سلول ها، بافت‌ها و اندام‌های بدن می‌کند.

این بیماری باعث التهاب رگ‌ها شده و همین امر منجر به تنگ‌تر شدن عروق خون می‌شود. این امر می‌تواند منجر به توقف خون رسانی به برخی بخش‌های بدن شود. در برخی موارد رگ‌های تضعیف شده ممکن است دچار بیرون زدگی و در نتیجه پارگی شوند. واسکولیت می‌تواند باعث آسیب به اندام‌های مختلف مانند کلیه‌ها و ریه‌ها شود.

اصلی‌ترین علائم این بیماری شامل موارد ذیل می‌شود:
۱- خستگی
۲- سردرد
۳- تب
۴- درد عضلانی یا درد مفاصل
۵- درد شکم
۶- کاهش وزن
۷- تحریک پوستی و جوش
۸- بی حسی یا ضعیف شدن برخی بخش‌های بدن
۹- مشکلات کلیوی

در بیشتر موارد دلیل بروز بیماری واسکولیت ناشناخته است. با این حال، متخصصان می‌گویند مجموعه‌ای از عوامل می‌تواند باعث آغاز فرآیند این بیماری خودایمنی در بدن شود. واسکولیت خود دارای دو نوع متفاوت است: واسکولیت ابتدایی که به دلیل بیماری خودایمنی و حمله بی دلیل سیستم ایمنی به سلول‌های بدن ایجاد می‌شود، و واسکولیت ثانویه که به دلیل حمله سیستم ایمنی به سلول‌های بدن به دلیل واکنش به یک دارو، مواد مخدر، قرار گرفتن در معرض مواد آلوده و سمی، یا دیگر اختلالات و بیماری‌های عفونی ایجاد می‌شود.

واسکولیت جزو بیماری‌هایی نیست که به صورت خود به خود بهبود یابد. از این رو، فرد باید در اسرع وقت که پی به بیماری خود برد به پزشک مراجعه کند. تشخیص سریع و آغاز درمان می‌تواند باعث جلوگیری از آسیب‌های بلند مدت به عروق خونی شود.

از آنجا که علائم بیماری واسکولیت با بسیاری از بیماری‌های دیگر شباهت دارد، پزشکان معمولاً از آزمایش‌های تخصصی مانند سی تی اسکن، ایکس ری و یا ام آر آی برای تشخیص بیماری استفاده می‌کنند. به طور معمول برای تایید نهایی این بیماری تکه‌ای از بافت بدن را زیر میکروسکوپ مورد ارزیابی قرار می‌دهند.

تاکنون هیچ درمان قطعی برای این بیماری کشف نشده است، اما روند‌های درمانی وجود دارد که می‌تواند باعث مدیریت بیماری و نیز کنترل علائم آن شوند. در برخی موارد این درمان‌ها منجر به کاهش علائم بیماری و یا از بین رفتن کامل آن‌ها می‌شود.